حمید مصدق شاعر و حقوقدان ایرانی بود که از او شش دفتر به یاد گار مانده است او دردر دهة چهل، همگام با بسیاری از اهـل ادب بـه سـرودن اشـعار سیاسـی - اجتماعی روی آورد و دو منظومـة «درفـش کاویـان» (1341) و «آبـی، خاکـستری، سیاه» (1343) را سرود.

در منظومه آبی خاکستری سیاه بیش از هر عنصر دیگری روایت جریان دارد. روایتی که در خلال روایت بزرگ‌تری نقل شده است. وشیوه‌های به‌کاررفته برای برقراری ارتباط در آن استفاده از نمادها و دیالوگ‌ها و تصویر سازی و تمهیدات را می‌توان به عنوان یک عملکردیا روایت‌گری در نظر گرفت. هر چند که شعر او در بنیان خودُ استوار به استعاره وتشبیه است همینطور که در نمونه زیر (بخش نخست منظومه آبی، خاکستری سیاه) مشاهده می‌شود. فضاسازی یا تمهید صورت گرفته است و این فضا سازی با بهره مندی از آرایه‌گری صورت گرفته است. در سطر نخست شاعر به تعریف کاراکتری که شعر از زبان او روایت می‌شود پرداخته و در می‌یابیم که حسابمان با عاشقی است که در حسرت روزهای گذشته است

این منظومه زیبا را با صدای محمد احمدی بشنوید